42
XXXXXX
Dies und das auf Halterner Platt
Wann dat fröher in düsse Fröehsummerwiäken schöen warm wass
un to de glieke Tied dör Riängenschuers ook no recht fucht, dann
sagg mien Vader siälig alltied, et is „wäössig Wäer“.Womet he wull
recht harr, un äs Gaordenbesitzer hätt he sick met sowat utkannt.
Jüst üm düsse Jaohrestied wiest us jao Moder Natur besünners
dütlick, wat för ’ne Kraft se hätt. Düsse Kraft lött alle Planten un
Bloomen upgaohn, wassen un blaien äs män wat.
So ook in de lesden Wiäken. Daobie harr ick manksen den
Indruck, äs wann sick Moder Natur met äöhre Kraft hauptsäcklick
up mienen Rasen konzentreern dai. Wann dat Gräss maondaggs
o dingsdaggs snieden wuor un usseene ächternao dach, nu wäör’t
för minnestens annertalf Wiäken met dat Rasenmaihen genoog –
eitepiepen! Bi dat wäössige Wäer schait’t de Grasshälmkes män
so ut de Äer un wett’t länger un länger. Et kümp mi manks so vör,
äs wann ick dat Gräss wassen häörn könn. Nich äs eene Wiäke is
rüm, dao wett dat all wier Tied, den Rasenmaiher ut de Remise te
haalen.
We sölwst Huus, Ho un Gaorden hätt, de weet van sowat wisse
ook een Leed te singen. Wann ick bloß an de plasterten Wegge
un Pätte rund üm’t Huus denk un ook an de Infahrt van miene
Garage, alls schöen utleggt met Verbundplaster. Äs ick dat vör
Jaohr un Dagg häbb plastern laoten, dao harr ick eegentlick dacht,
daomet widders keene Last mähr te häbben. Et saog jao alls so en
süberlick un üördentlick ut.
Aowwer Moder Natur hätt anners dacht äs ick. Se lött ook in
de enen Gliewen* tüsken dat Plaster no ietig Gräss un anner
Unkruut wassen, manksen sogar Löwentände un Marienblömkes.
Ick wünner mi ümmer wier, dat de kleenen Pläntkes in de Gliewen
üöwerhaupt so virl Äer nd’t, üm Wüörtelkes te slaon un ietig
te wassen. Män son Unkruut is wull nich ansprurksvull un wäss
lustick vör sick hen.
Un usseene hätt dann de Last daomet. Ick mott dann up de Knaie
liggen gaohn un dat Gröen met een scharp Mess utstiäken. Wat
eene läsdige Arbeid is, aowwer dat Unkruut krigg’m daomet wegg.
För’n Oogenslagg wennigstens is all wier propper un üördentlick.
Dat lött mi dann ook de Rüggenpiene van dat Rümkruupen up de
geplasterten Pätte vergieten.
Män bi dat wäössige Wäer is dat alls för de Katt. Keene twee Dage
läter, un üöwerall tüsken de Gliewen sind all wier gröene Hälmkes
o Blättkes te saihn. No twee o drei Dage blaiht dann all wier de
irsten giälen Blömkes. Mi bli dann nicks anners üöwer, so äs de
olle Sysiphus met de Maloche un dat scharpe Mess wier van vörne
antefangen.
De annere Methode,we de Lüe fröher faken bruukt hä t, näömlick
eenfack Gift met ene Gaitkanne up dat Plaster te splentern, de is jao
vandage nich mähr so gärn saihn. Et gi in de Tüskentied strenge
Vörschriften för sowat. Datt Giftgerai wett in de Gaordencenter
ook bloß no ut een a schluoten Schapp verko t. Un we sowat
koopen will, de mott sick irst äs eenen Upkläörungsvördragg van
dat Personal anlustern un den ellenlangen Bipackziädel van dat
Giftpülleken dörstudeern. Nich dat eene no up den Infall kümp,
met dat Gift siene Swiegermoder üm de Ecke te brengen. Ick
häbb keen Swiegermonster un mi daorüm för dütt Jaohr no nich
entsluten konnt, son giftig Düwelstüüg te koopen. Usseene drägg
jao ook Verantwortung för de Ümwelt.
Män wann dat ook de naigsten Wiäken met dat wäössige Wäer
so widder gaiht un ick bolle Dagg för Dagg dat Unkruut ut de
Gliewen krassen mott, dann schiet ick wat up de Ümwelt, dann
garanteer ick för nicks mähr un wär t’om Giftmisker.
Heinz Kallho
* Gliewe = Ritze, Spalte
